Η βυζαντινή τέχνη επηρεάστηκε από την αρχαία ελληνική, από τη ρωμαϊκή, αλλά και από την τέχνη των λαών της Ανατολής.
Το μεγαλύτερο μέρος της βυζαντινής τέχνης ήταν θρησκευτικού χαρακτήρα, δηλαδή εκφράζεται μέσα αηό τις αγιογραφίες, την αρχιτεκτονική των εκκλησιών, τις εικόνες, τα ψηφιδωτά κ.ά. Το ίδιο σημαντική ήταν και η βυζαντινή λαϊκή τέχνη.
Στη βυζαντινή τέχνη χρησιμοποιήθηκαν τα καλύτερα και ακριβότερα υλικά, ενώ αξιοποιήθηκαν οι καλύτεροι τεχνίτες, ζωγράφοι και αρχιτέκτονες, για να την υπηρετήσουν.
Το κέντρο της βυζαντινής τέχνης ήταν η Κωνσταντινούπολη, ενώ το καλύτερο δείγμα αυτής της τέχνης ήταν ο ναός της Αγίας Σοφίας.
Παράλληλα με την αρχιτεκτονική, αναπτύχθηκε και η ζωγραφική, και ιδιαίτερα η αγιογραφία. Πολλοί ναοί διακοσμήθηκαν με ψηφιδωτές εικόνες, όπως η Αγία Σοφία, ο Άγιος Δημήτριος θεσσαλονίκης κ.ά.
Οι αρχιτέκτονες δεν ασχολούνταν μόνο με το κτίσιμο των ναών και των μοναστηριών, αλλά επίσης και με την κατασκευή δημοσίων κτιρίων. Τα κτίσματα ξεχώριζαν για την αρμονία και τα χρώματα.
Πολλά από τα καθημερινά σκεύη, τα εργαλεία ή και τα μουσικά όργανα ξεχώριζαν για την ομορφιά τους. Στη λαϊκή τέχνη διακρίθηκαν «οι τεχνίτες της υπαίθρου», οι οποίοι χρησιμοποιούσαν πολλά διαφορετικά υλικά, όπως σίδηρο, ασήμι, χρυσό, ελεφαντόδοντο, χαλκό κ.ά.
Οι γυναίκες συνέβαλαν στην ανάπτυξη των τεχνών με έργα υφαντικής, κεντήματος και λεπτής χειροτεχνίας.