ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ Όταν θέλουμε να εκφράσουμε ένα απλό νόημα, μας αρκεί μόνο μία πρόταση με ολοκληρωμένο νόημα που στέκεται μόνη της στο λόγο. (κύρια πρόταση) Στην ίδια πρόταση πολλές φορές υπάρχουν ίδιοι όροι (ουσιαστικά, επίθετα, ρήματα, ...) που είναι μεταξύ τους ασύνδετοι (δεν συνδέονται με κάποιο σύνδεσμο). Αυτοί οι όροι χωρίζονται μεταξύ τους με κόμμα. π.χ. Τα παιδιά χόρευαν, πηδούσαν, τάραζαν τον κόσμο από τις φωνές. Αυτός ο τρόπος σύνδεσης των όρων της πρότασης, λέγεται ασύνδετο σχήμα.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ Όταν μιλάμε ή γράφουμε τοποθετούμε τις λέξεις τη μια δίπλα στην άλλη, με σκοπό να μεταφέρουμε κάποιο μήνυμα που θα το καταλάβει ο ακροατής ή ο αναγνώστης μας, ακολουθώντας κάποιους κανόνες. Τοποθετούμε τις λέξεις στη σειρά σχηματίζοντας μια ομάδα λέξεων ώστε όλες μαζί να έχουν ένα συγκεκριμένο νόημα. Για να υπάρξει μια πρόταση πρέπει να υπάρχει ή να εννοείται η βασικότερη μονάδα του λόγου που είναι το ρήμα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι κάθε ρήμα αποτελεί και ξεχωριστή πρόταση. π.χ.: Ο Γιάννης σηκώθηκε το πρωί, πλύθηκε, έφαγε πρωινό και έφυγε για το σχολείο Έχουμε 4 ρήματα, έχουμε και 4 προτάσεις.

ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ Κάποιες από τις προτάσεις που χρησιμοποιούμε "στέκονται μόνες τους στο λόγο", δίνουν ένα πλήρες νόημα. Κάποιες άλλες, όμως, δεν μπορούν να σταθούν μόνες τους, δε δίνουν νόημα· χρειάζονται δίπλα τους και κάποια άλλη πρόταση, π.χ. Αν ακούσουμε την πρόταση: "γιατί είμαι κουρασμένος" μπορεί να καταλαβαίνουμε ότι αυτός που το λέει είναι κουρασμένος, αλλά δεν καταλαβαίνουμε γιατί λέει την πρόταση. Δεν καταλαβαίνουμε τι ακριβώς εννοεί. Αν όμως μας πει: "Δε θα έρθω, γιατί είμαι κουρασμένος", τότε δε μας δημιουργείται καμιά απορία. Η πρόταση "Δε θα έρθω", στέκεται μόνη της στο λόγο, επειδή δε χρειάζεται δίπλα της κανένα συμπλήρωμα. Λέγεται κύρια πρόταση. Η πρόταση "γιατί είμαι κουρασμένος", δε στέκεται μόνη της στο λόγο, επειδή χρειάζεται δίπλα της κάποιο συμπλήρωμα. Λέγεται δευτερεύουσα ή εξαρτημένη πρόταση.